Μόνη, στην άδεια Αθήνα. Έτσι ξεκίνησε το οδοιπορικό μου.
Δεν το είχα σχεδιάσει. Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο σκέφτηκα: «και τώρα τι; πού να πάω;», κι έτσι απ’ το πουθενά ξεκίνησα. Είναι απίστευτο τι αποστάσεις μπορεί να κάνει κανείς σε μια άδεια Αθήνα…
Τρία απογεύματα. Τόσο χρειάστηκα. Και μπορώ να πω ότι πέρασα σχεδόν από παντού.
Από την Πανεπιστημιούπολη, τις Υάδες, το Αττικό άλσος, το πάρκο στη Μεσογείων, το νοσοκομείο Σωτηρία, από δύο Pizza Hut, από τα μετρό Ευαγγελισμού – Κατεχάκη – Χαλανδρίου – Νομισματοκοπείου - Συντάγματος, το Delice, το Cilentio, από εκείνη την παρακμιακή καφετέρια στη Σκουφά, το καφέ του άλσους Ευαγγελισμού, την Πεντέλη, το Nestorio, το Notos Home, την αγορά, τον Ιανό, το Esperia Palace, το Bizart, από τρία Goody’s, το Titania, το πάρκο στα Μελίσσια, τουλάχιστον από δέκα Starbucks, το Hilton, το ουζερί Λέσβος, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, το καφέ στην Ακαδημία Αθηνών, από την Ασκληπιού, το Maroussi, το μαγαζί με τους λουκουμάδες, το Nouveau, το γραφείο του, το Emphasis, το Nice n’ Easy, την κατσαριδοφωλιά, το British Council, τη Βιβλιοθήκη, το TGI, το Petite Fleur, το President, το Avenue, τo X-Dream, το Φίλιον, από το Lidl, το Dali, το Βασιλόπουλο, το Carrefour, το σούπερ μάρκετ στους Αμπελόκηπους, τα στενά πίσω από το νομισματοκοπείο, απ’ όλη την ευρύτερη περιοχή του προαστίου που μένει, από το «σπίτι μας», το the Mall, το Beer Academy, το Craft, το Jumbo, το Μουστάκα, από το σπίτι του, από το Πικέρμι, το Factory Outlet, το Αεροδρόμιο, το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, το ΟΑΚΑ, το Everest, το Mauzac, το Flocafe, τα Ανάβρυτα, το σπίτι μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου