Κύκλος...

Σχεδόν έξι χρόνια πέρασαν από τότε που άρχισαν όλα, ξαφνικά, χωρίς να καταλάβω πως. Τότε... Τώρα πια καταλαβαίνω...
Έξι χρόνια μετά, έχοντας μεσολαβήσει στη ζωή μου δεκάδες σημαντικές ανατροπές αποφάσισα ότι επιτέλους έφτασε η μέρα ο κύκλος να κλείσει...
Δεν θα πω πολλά... άλλαξα και σ' αυτό... τι νόημα έχει άλλωστε...
Ένα θέλω να ξέρεις κι ας μην το διαβάσεις ποτέ... εγώ θέλω να το πω...
Ήσουν ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου... ο θυελλώδης έρωτας που δεν έχουν την τύχη όλοι οι άνθρωποι να ζήσουν... ο έρωτας που σε παρασέρνει σε μονοπάτια άγνωστα που ποτέ δεν περίμενες ότι θα πας. Γι' αυτό άλλωστε και δεν είμαστε μαζί... οι μεγάλοι έρωτες δεν παραμένουν μαζί... γιατί αν παρέμεναν θα έπαυαν να είναι μεγάλοι... Έτσι θα σε θυμάμαι πάντα κι έτσι θα σ' αγαπώ... Σαν τον μεγάλο έρωτα της ζωής μου.
Αν στον καινούργιο κύκλο που ανοίγει από δω και μπρος βρεθεί άλλος μεγάλος έρωτας κι άλλη αγάπη, δεν το ξέρω. Ο καιρός θα δείξει...
Στο επανιδείν!!!

Κι ας μη σου αξίζει

Τελικά οι άνθρωποι χωρίζονται σε κάποιους που δεν ξέρουν ν' αγαπούν, κάποιους άλλους που αγαπούν για ένα διάστημα και κάποιους που αγαπούν για πάντα.
Αντίο...

Σάπιες ρίζες

Κάθε μέρα κι ένα καινούργιο κίτρινο φύλλο. Φταίει η θερμοκρασία του χώρου, σκέφτηκα και το κουβάλησα στην αγκαλιά μου στο σπίτι. Διάλεξα το σωστότερο σημείο και το έβαλα εκεί. Εχτές έπεσε και το τελευταίο φύλλο. Σκέφτηκα να του αλλάξω χώμα και γλάστρα. Να μεταφυτεύσω έναν ξερό κορμό. Θα έπρεπε να το δικαιολογήσω κάπως, γιατί ποτέ δεν ήμουν τόσο υπομονετική με τα λουλούδια. Ας το φυτεύσω και βλέπω τι θα κάνω, σκέφτηκα και το έβγαλα από την κόκκινη γλάστρα. Και τότε τις είδα. Όσες προσπάθειες κι αν έκανα δεν θα το επανέφερα ποτέ ξανά στη  ζωή. Το πέταξα στα σκουπίδια. Το τελευταίο κίτρινο φύλλο το κράτησα και το έβαλα στο κουτί μαζί με το αποξηραμένο μωβ λουλουδάκι που είχες κόψει για μένα στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο. Το ανθούριό που νόμιζα πως είχε ρίζες πέθανε λίγες μέρες μετά τα λουλούδια της ανθοδέσμης. Και τώρα που τα πράγματα είναι ξεκάθαρα κι έμεινα πια εγώ κι ο εαυτός μου, ψάχνω να βρω τι λουλούδι θα μου πάρω. 

Ανθούριο

Η ανθοδέσμη ήταν εντυπωσιακή. Μεταξύ των άλλων λουλουδιών υπήρχαν και τρία ανθούρια. Τρία υπέροχα πορτοκαλοκόκκινα λουλούδια σε σχήμα καρδιάς, ολόφρεσκα και υγιή.

Την επόμενη μέρα, πηγαίνοντας στο γραφείο, η ματιά μου έπεσε στο ετοιμοθάνατο ανθούριο στην κόκκινη γλάστρα. Στην προσπάθειά μου να το σώσω πέρυσι, το  είχα πάει σ´ένα φυτώριο  και το μεταφύτευσαν. Για λίγο καιρό φαινόταν ότι πήγαινε καλά. Εδώ και κάποιους μήνες όμως πάει από το κακό στο χειρότερο. Τα καινούργια φύλλα βγαίνουν καμένα και τα παλιά κιτρινίζουν το ένα μετά το άλλο.

Ο παραλληλισμός έγινε αυτόματα στο μυαλό μου. Ενώ έχω αυτά τα υπέροχα φρέσκα και λαμπερά ανθούρια, έχω κολλήσει σ' ένα φυτό που ίσως κάποτε να ήταν όμορφο, αλλά μέρα με τη μέρα σβήνει.

Αποφάσισα να επιταχύνω το τέλος του και σταμάτησα να το ποτίζω.

Σήμερα ο παραλληλισμός έγινε παραλυρισμός. Τα λουλούδια στην ανθοδέσμη δεν θα ζήσουν για πολύ. Βλέπεις , γιατί δεν έχουν ρίζες. Ενώ το άρρωστο φυτό στην κόκκινη γλάστρα... Το πήρα στο σπίτι, του άλλαξα χώμα, το πότισα, του έβαλα λίπασμα. Δεν μπορώ να το αφήσω να πεθάνει έτσι. ´Εχει ρίζες...

Το ρολόι

Σήμερα η θυμήσή μου με πήγε 3 χρόνια πίσω. Τότε που αγόρασα  εκείνο το μούφα ρολόι και το παρουσίαζα σαν αληθινό.  Όταν μου είπε ότι  στενοχωρήθηκε που το έκανα αυτό, κατάλαβα ότι είχε δίκιο. Λίγες μέρες μετά, είπα σε όλους ότι το ρολόι ήταν μούφα κι έκτοτε δεν το ξαναφόρεσα ποτέ. Ακριβώς έτσι νιώθω κι εγώ αυτές τις μέρες. Ψέματα, δολοπλοκίες, πλαστά έγγραφα. Λες κι έχει μεταλλαχτεί κι είναι κάποιος άλλος. Στενοχωριέμαι κι αναρωτιέμαι σε ποιο σκοτεινό δρόμο χάθηκε ο έντιμος, δίκαιος και ακέραιος  άνθρωπος που κάποτε θαύμαζα...  

Δεν θα μάθεις ποτέ

τι σημαίνεις για μένα

Damn

I wish