Η ανθοδέσμη ήταν εντυπωσιακή. Μεταξύ των άλλων λουλουδιών υπήρχαν και τρία ανθούρια. Τρία υπέροχα πορτοκαλοκόκκινα λουλούδια σε σχήμα καρδιάς, ολόφρεσκα και υγιή.
Την επόμενη μέρα, πηγαίνοντας στο γραφείο, η ματιά μου έπεσε στο ετοιμοθάνατο ανθούριο στην κόκκινη γλάστρα. Στην προσπάθειά μου να το σώσω πέρυσι, το είχα πάει σ´ένα φυτώριο και το μεταφύτευσαν. Για λίγο καιρό φαινόταν ότι πήγαινε καλά. Εδώ και κάποιους μήνες όμως πάει από το κακό στο χειρότερο. Τα καινούργια φύλλα βγαίνουν καμένα και τα παλιά κιτρινίζουν το ένα μετά το άλλο.
Ο παραλληλισμός έγινε αυτόματα στο μυαλό μου. Ενώ έχω αυτά τα υπέροχα φρέσκα και λαμπερά ανθούρια, έχω κολλήσει σ' ένα φυτό που ίσως κάποτε να ήταν όμορφο, αλλά μέρα με τη μέρα σβήνει.
Αποφάσισα να επιταχύνω το τέλος του και σταμάτησα να το ποτίζω.
Σήμερα ο παραλληλισμός έγινε παραλυρισμός. Τα λουλούδια στην ανθοδέσμη δεν θα ζήσουν για πολύ. Βλέπεις , γιατί δεν έχουν ρίζες. Ενώ το άρρωστο φυτό στην κόκκινη γλάστρα... Το πήρα στο σπίτι, του άλλαξα χώμα, το πότισα, του έβαλα λίπασμα. Δεν μπορώ να το αφήσω να πεθάνει έτσι. ´Εχει ρίζες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου