Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Τώρα ξέρω

Τώρα ξέρω.
Δεν μπορώ και δεν πρέπει να απομακρυνθώ από εσένα. Αυτό τον έρωτα πρέπει να τον ζήσω, όποιο κι αν είναι το τίμημα. Το οφείλω πάνω πρώτα απ’ όλα στον εαυτό μου. Σου παραδίνομαι λοιπόν άνευ όρων. Ξέρω ότι δεν θα είναι εύκολο. Θα υπάρχουν στιγμές πόνου και θλίψης, αλλά θα υπάρχουν και στιγμές χαράς ίσως και στιγμιαίας ευτυχίας.
Τώρα ξέρω.
Δεν είσαι αυτός που μ’ έκανες να πιστέψω. Δεν είσαι αυτός που ονειρευόμουν. Κι όμως είσαι τόσο σημαντικός στη ζωή μου, που τολμώ να σκέφτομαι ότι μπορεί να είσαι εσύ ο άντρας της ζωής μου. Αν δεν είσαι εσύ, που μ’ έκανες να έρθω σε ρήξη με τον ίδιο τον εαυτό μου , ν’ αλλάξω τρόπο σκέψης, να κάνω πράγματα που τρόμαζα και να σκεφτώ, να πολεμάω κάθε μέρα με το εγώ μου, να ποδοπατήσω τον εγωισμό μου και εν τέλει να γίνω πιο ισορροπημένος άνθρωπος, τότε ποιος?
Τώρα ξέρω.
Σ’ αγαπώ και μ’ αγαπάς κι εσύ. Καθένας με τον τρόπο του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου